Ik definieer ruimte als een combinatie van mobiliteit en gecontroleerde vierkanten.

  [fen "rbk3br / 2p2p2 / 1pP2Pp1 / pP4Pp / P6P / 8 / 4R2K / 4R3 w - - 0 0"] 

Zwart is volledig verloren vanwege zijn gebrek aan ruimte.

  [fen "8 / 2p2p2 / 1pP1kPp1 / pP1rr1Pp / P6P / 2K5 / 4R3 / 4R3 w - - 0 0 "]  

Zwart is net zo krap, maar zijn grotere mobiliteit en actievere koning geeft hem een ​​veel beter spel.

EDIT: From" Elements of Positional Evaluation "door Dan Heisman. Paragraaf 3.3 Ruimte

Om ruimte beter te begrijpen, moeten we weer terug naar mobiliteit. Belangrijk om te beseffen is dat ruimte afhankelijk is van mobiliteit; dat wil zeggen, mobiliteit "definieert" ruimte. Dit betekent dat, ongeacht hoe de stukken zich bevinden, de speler met meer ruimte in feite degene is met meer actuele en actuele globale mobiliteit, ondanks wat de pionstructuur lijkt aan te geven. Bijvoorbeeld, in een gesloten positie waar de pionnen van wit geavanceerder lijken, als de stukken van zwart, door open bestanden of diagonalen heen, door en rond de pionmassa kunnen "wijzen" op een manier die zwart de superieure feitelijke mobiliteit geeft, dan is hij het die lijkt misschien het ruimtevoordeel te verkrijgen. Dit wordt extra mogelijk gemaakt omdat stukken niet wettelijk verplicht zijn om achter de pionnen van beide partijen te blijven. Inderdaad, een al te ambitieuze vroege duw van een pionmassa laat de stukken soms op een later tijdstip in het defensief liggen omdat de oppositie niet effectief was verminderd in totale feitelijke mobiliteit en god achter de gevorderde pionnen. Dus hoewel ruimte een bestaande en bruikbare term is, kwalificeert het niet als een basiselement.

Vanuit het perspectief van een menselijke schaker is spatie iets waar je het over hebt in het begin- / middenspel (zelden in eindspelen), als er veel stukken op het bord staan. In de meeste normale openingen wordt het meestal bepaald door hoe ver je je pionnen op het bord hebt verplaatst, met name de middelste pionnen. Denk aan zoiets als de geavanceerde Franse variant, waarbij wit meer ruimte heeft, omdat hij een pion op de 5e rij heeft, terwijl zwart geen enkele pion verder dan het midden van het bord heeft verplaatst.

Door de pionnen verder te verplaatsen dan uw tegenstander, krijgt u meer "ruimte" voor het bedienen van uw stukken, dwz het aantal mogelijke zetten zou moeten toenemen. Omgekeerd kunnen je pionnen heel goed de opties van je tegenstander beperken, niet noodzakelijk het aantal toegestane zetten, maar het aantal zetten dat geen materiaal verliest.

Omdat je dit automatisch wilt doen, denk ik dat het controleren hoe ver de pionnen zijn bewogen geen goede maat is voor de ruimte, omdat je onderscheid moet maken tussen middenpionnen en andere, en ook sommige pionstructuren effectiever zijn in het creëren van ruimte dan andere.

Aantal legale zetten, zou een maat kunnen zijn, maar ik vermoed dat dit misschien niet erg gevoelig ligt, want zelfs in jouw voorbeeld kan het verschil klein zijn.

Als je de overhead van de berekening niet erg vindt, zou ik als maat een aantal legale zetten die niet onmiddellijk materiaal verliezen voorstellen. Dit zou ervoor zorgen dat de speler met minder ruimte beperkt is in het ontwikkelen van opties, omdat aantrekkelijke ontwikkelende vierkanten zoals (voor zwart) f6, c6, d6, e6, kunnen worden aangevallen door pionnen.

Ik zou ook experimenteren met het negeren van zetten op de 1e / 8e rij.

Een definitie die ik heb gezien, ik geloof dat die in het boek van Larry Evans stond, Nieuwe ideeën in schaken , maar het kan een ander boek zijn geweest, is dat de hoeveelheid ruimte die je kunt bedienen bepaal het aantal velden dat je rechtstreeks aanvalt aan de kant van je tegenstander op het bord.

In de weergegeven positie is het aantal velden voor wit 8 en voor zwart 2. Wit valt direct b5, c5, d5 aan , e5, f5, g5, c6 en e6, terwijl zwart alleen d4 en f4 aanvalt.

Overwegingen zoals die van u voor een definitie van "ruimte" maken al lang deel uit van computerschaken, en ik raad u aan die literatuur te raadplegen voor manieren om een ​​precieze, kwantitatieve definitie te benaderen. De ideeën die u al in uw lijst schetst, hebben betrekking op zaken als mobiliteit van stukken en controle over vierkanten (en in het bijzonder het midden) die doorgaans in de evaluatie door engines van wie, in zekere zin, meer ruimte heeft.

U schrijft over uw verschillende uitgangspunten: "Ik zou gemakkelijk een van de bovenstaande items kunnen rationaliseren ... we zouden een verband kunnen verwachten tussen sommige van deze dingen, maar uiteindelijk moet ik genoegen nemen. " Ik zou willen benadrukken dat je niet echt hoeft te kiezen uit deze opties alsof het verschillende, tegengestelde alternatieven zijn. In plaats daarvan, net zoals bij motorevaluaties talloze overwegingen over materiaal, ruimte, koningveiligheid, enz.Voor een bepaalde positie, en alles neerkomt op een enkele numerieke waarde, kan hetzelfde natuurlijk worden gedaan voor alleen de "ruimte" -component van dingen , het maken van een samengestelde score die tegelijkertijd bijv de relatieve mobiliteit en de relatieve vierkante controle van de twee kanten. Nogmaals, ik zou aanraden om te kijken hoe deze dingen feitelijk in engines worden geïmplementeerd, en om van daaruit verder te gaan.